Ampacity - Superluminal (2015)

Ampacity to grupa, która lubi zaskakiwać. Po znakomitym debiucie "Encounter One" sprzed dwóch lat, w ostatnim czasie zagrali serię energetyzujących koncertów z Mikołajem Trzaską, po czym niespodziewanie wrócili z drugą płytą. Na fali są teraz filmy o kosmosie i dzielnych astronautach lub astronautkach w rodzaju "Grawitacja", "Interstellar" czy ostatnio "Marsjanin", zaś Ampacity wspaniale przypomina, że w muzyce rockowej takie klimaty były od dawna. Sięgają nawet dalej, bo w korzenie literackie - do Lema i do Asimova...

Gdy umierają nasi Mistrzowie - felieton

Kiedy umierają nasi idole, nasi Mistrzowie, umiera w nas cząstka nas samych. Wydaje się, że przecież są nieśmiertelni, że będą żyć i tworzyć wiecznie. Życie jednak ma inne plany i często to idealistyczne wyobrażenie o Mistrzach zostaje zweryfikowane, sprowadzając każdego z nas z powrotem w rzeczywistość. W tym roku Śmierć nie poskąpiła wielkich i ważnych dla kultury ludzi. W lutym odszedł od nas Mistrz Leonard Nimoy znany z roli Spocka w serii Star Trek, w marcu odszedł  od nas Mistrz Terry Pratchett, który rozśmieszał nie jednego z nas do łez trafnymi obserwacjami, absurdem wydarzeń w Ankh-Morpork i barwną galerią postaci. W maju odszedł król bluesa, wielki B.B King oraz wspaniały aktor i wielbiciel muzyki metalowej sir Christopher Lee, a na sam koniec roku odszedł od nas Lemmy Kilmister.

Podsumowanie roku dwa tysiące pięknistego według redaktora Chamery

Wraz z końcem roku 2015 i początkiem 2016 czas na małe podsumowania i nadzieje na przyszły rok. Poniższe zestawienia są oczywiście całkowicie subiektywne i możecie się ze mną w pełni nie zgadzać. Zatem zaczynamy!

Batushka - Litourgyia (2015)

O prawdziwej tożsamości Papy Emeritusa ze szwedzkiego Ghost wiedzą już chyba wszyscy, ale tożsamość muzyków kryjących się pod szyldem Batushki póki co znana jest tylko ich twórcom. O tej grupie nie wiadomo zupełnie nic - jedne źródła podają, że to projekt międzynarodowy, inne że rdzennie polski. Nie wiadomo też jak właściwie sklasyfikować ten debiutancki album - black metal to tylko punkt wyjścia, a do wszystkiego dodano doom metal, szczyptę shoegaze, awangardy i... prawosławne chorały. Czy rzeczywiście jest tak zaskakująco i świeżo?

Podsumowanie roku dwa tysiące pieknistego według naczelnego

Kolejny rok za nami i znów trzeba zrobić podsumowanie. Tym razem formułę zaproponował redaktor Chamera więc w zestawieniu znajdziecie subiektywny wybór najlepszych płyt, rozczarowań oraz nadziei na nowy 2016 rok, który będzie się nazywał dwa tysiące szczodry. Pięknisty obfitował w płyty, choć odnoszę wrażenie, że było ich mniej niż w szczerym. Nie zabrakło znakomitych koncertów zarówno na początku, jak i na samym końcu minionego roku. W zestawieniu jednak ograniczę się do kilku płyt, niekoniecznie najbardziej wyczekiwanych, bo przecież nie obyło się bez niespodzianek. Zaczynamy!

WNS Niezdążony roku pięknistego CZĘŚĆ I

Podsumowania w tym roku nie będzie, a przynajmniej nie w takiej formie jak w zeszłych latach. Warto jednak napisać o płytach, na które nie starczyło czasu i miejsca na pełny tekst. Płyty niezdążone należą do różnych szuflad muzycznych, ale każdy znajdzie pośród nich coś dla siebie, zwłaszcza Ci, których spin-off "Djent Me" nie interesuje kompletnie! Zobaczmy: pracowity Joe Bonamassa, psychodeliczny rock od Turbowolf ode mnie i odgrzewane coverowe kotlety od Stone Sour według redaktora Chamery. Zaczynamy?

Lipali - Fasady (2015)

Napisał: Łukasz Chamera

Lipali oferuje nam kolejną muzyczną podróż. Jest to pierwsza płyta w nowym składzie, poszerzonym o Romana Bereźnickiego. Czy jest to podróż na którą warto się zabrać?

R25/124: Arkona, Heidevolk, Metsatöll, Dalriada, Jar (19.12.2015, B90, Gdańsk)

Kolejna folkowa uczta za nami! Przed samymi świętami w gdańskim B90 zagrały folkowe grupy znane na całym świecie, jak również te mniej kojarzone. Obok rosyjskiej Arkony, wystąpiły takie zespoły jak holenderski Heidevolk, estoński Metsatöll oraz polski Jar. Węgrów z Dalriady niestety zabrakło, ponieważ musieli w trybie pilnym wracać do swojego z kraju z powodów rodzinnych, odwołując zarówno występ w Gdańsku, jak i Poznaniu. Nie przeszkodziło to jednak w odbyciu się bardzo dobrego, zróżnicowanego i przede wszystkim mocnego koncertu...

Djent Me Część III: Veil Of Maya, Thy Art Is Murder

Kehoe raz jeszcze i trzecia odsłona "Djent Me".

Na niektóre płyty nie starczyło mi ani czasu, ani chęci, by napisać o nich pełen tekst. Ten los spotkał wszystkie tegoroczne premiery około djentowe czy deathcorowe, a było ich sporo - pięknisty wręcz w takie brzmienia obrodziło. W kilku częściowym zbiorczym cyklu "Djent Me", będącym okazjonalnym spin-offem "W niewielu słowach", znajdą się zarówno grupy znane, jak i te zupełnie świeże, a wciąż odkrywające w tym graniu ciekawe dźwięki i nietuzinkowe okołoprogresywne harmonie. 

W trzeciej odsłonie przyjrzymy się piątemu albumowi Amerykanów z Veil Of Maya na którym debiutuje nowy wokalista Lukas Magyar oraz kolejnych Australijczyków, tym razem z grupy Thy Art Is Murder, którzy zrealizowali swój trzeci krążek prezentujący dość brutalną wizję deathcore'u...

Djent Me Część II: Born of Osiris, Rest Among Ruins

Andy Kehoe i jego leśny demon pasuje do pory roku i do grania...

Na niektóre płyty nie starczyło mi ani czasu, ani chęci, by napisać o nich pełen tekst. Ten los spotkał wszystkie tegoroczne premiery około djentowe czy deathcorowe, a było ich sporo - pięknisty wręcz w takie brzmienia obrodziło. W kilku częściowym zbiorczym cyklu "Djent Me", będącym okazjonalnym spin-offem "W niewielu słowach", znajdą się zarówno grupy znane, jak i te zupełnie świeże, a wciąż odkrywające w tym graniu ciekawe dźwięki i nietuzinkowe okołoprogresywne harmonie. 

W drugiej części czas na Born of Osiris, które postanowiło poeksperymentować oraz pełnometrażowy debiut zaskakującego Rest Among Ruins Mike'a Semesky'ego znanego z Intervals...

Djent Me Część I: Northlane, Tesseract

Potrzebna by była taka samotnia, żeby móc wszystko osłuchać na czas...

Na niektóre płyty nie starczyło mi ani czasu, ani chęci, by napisać o nich pełen tekst. Ten los spotkał wszystkie tegoroczne premiery około djentowe czy deathcorowe, a było ich sporo - pięknisty wręcz w takie brzmienia obrodziło. W kilku częściowym zbiorczym cyklu "Djent Me", będącym okazjonalnym spin-offem "W niewielu słowach", znajdą się zarówno grupy znane, jak i te zupełnie świeże, a wciąż odkrywające w tym graniu ciekawe dźwięki i nietuzinkowe okołoprogresywne harmonie.

Na pierwszy ogień leci znany chyba wszystkim Tesseract oraz Northlane, o którym wciąż głośno się nie mówi.

Fismoll - Abandoned Stories EP (2015)

Nie tak dawno temu, bo w lipcu, pisaliśmy o najnowszej płycie Arkadiusza Glenska, grającego jako Fismoll. Na czas jesienny, czy też raczej już zimowy, postanowił wydać jeszcze jedną płytę. "Abandoned Stories" to krótkometrażowy zbiór utworów, które były przygotowywane na obydwa wcześniejsze wydawnictwa, ale się na nich nie znalazły. Czy porzucone piosenki Fismolla są równie piękne? Czy razem tworzą zgrabną całość? Sprawdźmy!

R24/123: Eluveitie, Skálmöld, Ithilien (10.12.2015, B90, Gdańsk)

Tej jesieni, a właściwie prawie zimy, obrodziło w folk metalowe koncertowe granie. Pierwszym z dwóch dużych wydarzeń z takim graniem w B90 był występ szwajcarskiego Eluveitie, islandzkiego Skálmöld oraz belgijskiego Ithilien. Kolejna uczta, w dodatku bardziej obfita już za tydzień, a jak wypadła przystawka?

Dark Moor - Project X (2015)

Dziesiąty album studyjny Hiszpanów z Dark Moor stoi w opozycji do wcześniejszych dokonań grupy. Odcina się od symfonicznego brzmienia, które zdominowało ich ostatnie płyty, otwiera się bardziej na progresywne rejony, a przede wszystkim jest eksperymentem ze stylistyką nie tylko power metalu, ale także muzyki progresywnej. Czy "Project X" to udany eksperyment? Sprawdźmy!

The Dumplings - See You Later (2015)

Minął rok od znakomitego debiutu tego młodego duetu. Od tamtego czasu zdążyli zdobyć popularność, zgarnąć Fryderyka za najlepszy debiut fonograficzny, a nawet zagrać na Openerze. Dla mnie to nie są jednak wyznaczniki czy jest to dobry zespół. Ważna jest ich muzyka, a tę postanowiłem w końcu sprawdzić osobiście. Niedawno, bo 13 listopada ukazał się ich drugi album studyjny, w którym udowadniają, że na polskiej scenie electro popowej, a i jak sądzę indie rockowej nie mają sobie równych...

Scylla - The Year of the Void (2015)

O Scylli zdarzyło się nam już pisać przy okazji relacji z zeszłorocznego Pyrkona, tym razem przyszedł czas na płytę. Tegoroczna "The Year of the Void" zwraca na siebie uwagę już okładką, która zdaje się być wersją rozwojową tej z debiutanckiego "War, Famine And Death" z 2012 roku. Na tamtej przypominające się zlatujące ptaki struktury coś tworzyły, a na najnowszej mamy w pełni zmaterializowaną fraktalową kulę utrzymaną w srebrzystoczarnej kolorystyce. Czy po bardzo dobrym debiucie przyszedł czas na jeszcze ciekawszy drugi album? Sprawdźmy!

Dawid Podsiadło - Annoyance And Disappointment (2015)

Mówi się, że czas leczy rany. Parafrazując to stwierdzenie, można by powiedzieć, że czas pozwala niektórych ludzi docenić po jakimś czasie. Bardzo się zdenerwowałem postawą i debiutancką solową płytą Dawida Podsiadło. Debiut jego zespołu Curly Heads kupił mnie z miejsca. Postanowiłem dać też szansę jego solowym dokonaniom, a zwłaszcza jego drugiemu solowemu materiałowi, który zawiera bardzo ciekawy kawałek "W dobrą stronę". Szkoda tylko, że jest to jeden z nielicznych polskojęzycznych kompozycji...

Mustasch - Testosterone (2015)

Movember co prawda się już skończył, ale to nie stoi na przeszkodzie, by zapuścić wąsa do premiery sprzed kilku miesięcy. Pamiętacie grupę Mustasch, o której pisaliśmy pod koniec roku szczerego? Minął zaledwie rok od poprzedniego wydawnictwa, a panowie już przyszykowali kolejny wypełniony mnóstwem świetnych kawałków. Jak oni to robią? - zapytacie. Naprawdę nie wiem, ale sprawdzimy co tym razem zaproponowali na płycie... "Testosterone".

WNS LXX: Caligula's Horse, Arcane

Naprzeciw wyobrażeniu, że Australia to tylko AC/DC i Airbourne

W sześćdziesiątym już WNSie czas na Caligula's Horse oraz Arcane. Z tej okazji ponownie witamy w Australii. Obie w tym roku wydały swoje trzecie płyty, a oprócz kraju pochodzenia, łączy je postać wokalisty Jima Greya. Są to zespoły raczej mało kojarzone, ale zdecydowanie warte uwagi...

R23/122: Kiev Office (26.11.2015, Wydział Remontowy, Gdańsk)

Napisał: Marcin Wójcik

Kiev Office działają już osiem lat, całkiem niedawno mieli swoje urodziny. Gdyński skład przeszedł przez ten czas wiele, ale swoją ciężką pracę wyrobił sobie świetną renomę, która na koncerty wciąż przyciąga tłumy ludzi. To już nie jest zwykła, trójmiejska kapela. To marka, której fenomenu nie trzeba już nikomu tłumaczyć. Oni są jak Coca-Cola. 26 listopada w gdańskim klubie Wydział Remontowy zagrał zespół Kiev Office. Był to ostatni koncert grupy przed półroczną przerwą.

Devil You Know - They Bleed Red (2015)

Kiedyś wydawało się płyty co roku, by przetrwać na rynku muzycznym. Dziś jest to raczej ryzykowne i niepotrzebne posunięcie, choć niektórym się udaje. W tym roku zdarzyło się kilka takich płyt, a niektóre nawet opiszemy. Jedną z nich jest drugi album grupy Devil You Know, w której udziela się były wokalista Killswitch Engage Howard Jones...

Paradygmat - Green (2015)

Jakiś czas temu pisała o nich nasza była redaktorka Lady Stoner, jednak tym razem to na mnie przypadło napisanie recenzji - wreszcie wydanego debiutanckiego albumu Paradygmatu. To dobrze zapowiadający się zespół i ciekawy debiut, ale będę musiał pokręcić nosem (i uszami)...

Sevendust - Kill the Flaw (2015)

Napisał: Łukasz Chamera

Sevendust rozpieszcza ostatnio swoich fanów. W dwa tysiące trzeszczącym dostaliśmy album „Black Out Sun”, a już rok później dostarczono nam akustyczny „Time Travelers & Bonfires”. W tym roku dostajemy kolejny album, tym razem zatytułowany „Kill the Flaw”. Czy ilość przekłada się na jakość?

Wydział Filmowy XXIV: Thomas Newman - Spectre OST (2015)

Uwaga! Tekst może zawierać spoilery odnośnie fabuły!

Dwudziesta czwarta odsłona przygód Jamesa Bonda, agenta Jej Królewskiej Mości już w kinach. Po raz drugi napisanie muzyki do filmu o najsłynniejszym szpiegu zostało powierzone Thomasowi Newmanowi. Co zmieniło się od czasu "Skyfall"? Jaki tak naprawdę jest ten "Spectre"? Wreszcie, jaka jest przyszłość 007 - o tym w... dwudziestej czwartej odsłonie Wydziału Filmowego. Zapewniam jednak, że nie była to część planu, który obmyśliłem przy stole z moją świtą w mojej supertajnej bazie na środku pustyni...

Teramaze - Her Halo (2015)

Australijski Teramaze wraca z piątym albumem studyjnym i nowym wokalistą Nathanem Peachey'em. Z całą pewnością nie należy ta grupa do szczególnie kojarzonych, ale wkrótce może się to zmienić. Po wydaniu znakomitej "Anhedonii" w 2012 będącej jej powrotem po czterech latach niebytu dali się poznać szerzej, równie udanym "Esoteric Symbolism" wydanym w dwa lata później umocnili swoją pozycję, a o najnowszym mówi się, że nim zaczęli podbój reszty świata. Czy rzeczywiście?

Leprous - The Congregation (2015)

W maju roku pięknistego ukazała się czwarta płyta studyjna Leprous. Norweska grupa to taki brat bliźniak brytyjskiego Haken. Mają na koncie cztery studyjne wydawnictwa oraz dwie płyty demo z pełnometrażowym materiałem*. Przeszli też bardzo podobną drogę jeśli chodzi o stylistykę - oba grają metal progresywny zakorzeniony w tradycji, oba zaczynały praktycznie jako zespoły grające pod Dream Theater, by nagle wypracować swoją własną rozpoznawalną charakterystykę. Jak prezentuje się "The Congregation"?

Trivium - Silence in the Snow (2015)

Napisał: Łukasz Chamera

Trivum powraca. Na swoim siódmym już z kolei wydawnictwie, amerykanie postawili na czyste wokale i brak growl'u, który w charakterystyczny sposób uzupełniał utwory kapeli na poprzednich płytach. Czy ten eksperyment okazał się udany?

Queensrÿche vs. Operation: Mindcrime (2015)

Spod stacji benzynowej z pełnym bakiem odjedzie tylko jeden zespół. Czy już wiecie który?*

Dwa lata temu rozłam w grupie Queensrÿche przyczynił się do powstania dwóch zespołów o tej samej nazwie. Szybko też okazało się, że taki obrót spraw nie jest na rękę oryginalnej grupie w której za mikrofonem stanął La Torre. Po sądowej batalii były i wieloletni wokalista Geoff Tate zmuszony został do zmiany szyldu - padło na nazwę zaczerpniętą z kultowego albumu macierzystej formacji, do którego wykonywania również uzyskał prawa. Tak też się złożyło, że podobnie jak dwa lata temu, oba postanowiły wypuścić w tym roku swoje nowe płyty. Która z nich zasługuje na uwagę, a która nie?

Kingcrow - Eidos (2015)

To już szósty album tej znakomitej włoskiej, a przy tym wciąż mało kojarzonej grupy, trzeci zrealizowany w obecnym składzie, a przede wszystkim z wokalistą Diegiem Marchesim. Po raz pierwszy można było go usłyszeć na "Phelegethonie" z 2010, który przedefiniował styl Kingcrow, a następnie na "In Crescendo" z 2013*. Oba postawiły poprzeczkę wysoko, ale Kingcrow nie spoczął na laurach, bowiem na najnowszym albumie nie tylko umacnia swoją rosnącą pozycję, ale także ponownie pokazuje, że jest obecnie jedną z najciekawszych nowych grup progreswywnych.

WW XXV: Ektomorf - Aggressor (2015)

Wegry nie tylko Dalriadą i Thy Catafalque stoją. Zresztą pewnie wiecie o tym, śledząc nie tylko to, o czym piszemy w Weekendzie Węgierskim, ale także szukając na własną rękę. Z całą pewnością większości z Was nie jest też obca grupa Ektomorf, która właśnie wypuściła swój dwunasty album studyjny (licząc z dwoma pełnometrażowymi demówkami i trzynasty jeśli liczyć krążek z nagraniami akustycznymi). To właśnie im poświęcimy dwudziestą piątą wyprawę na Węgry i przysłuchamy się kolejnej propozycji groove metalowców łączących w swojej muzyce wiele różnych wpływów, w tym tradycyjny romski folk...

Dagoba - Tales of the Black Dawn (2015)

Francuzi z Dagoba wrócili w czerwcu roku pięknistego ze swoim szóstym albumem studyjnym.  Na okładce poprzednika "Post Mortem Nihil Est" witała nas antropomorficzna postać, która zdawała się przepoczwarzać w jakąś znacznie straszniejszą istotę. Na najnowszej zaś mamy nietoperza z poderżniętym gardłem. Groteskowe okładki mogą odrzucać, przyznam też, że nigdy też ta grupa nie należała do moich ulubionych, jednak ich płyty nie są mi obce i od czasu do czasu lubię posłuchać proponowanej przez nich łupaniny. Świadomie używam tutaj tego słowa - jest to bowiem granie, które można najkrócej właśnie opisać takim określeniem. Jak wypadają "Opowieści z Czarnego Świtu"?

R22/121: Moonspell, Dagoba, Jaded Star (31.10.2015, B90, Gdańsk)

Gdzie spędziliście tegoroczne Halloween? Może także na koncercie portugalskiej legendy black metalu i metalu goryckiego Moonspell? Właśnie w ten dzień w gdańskim B90 grupa po raz kolejny pokazała, że nie ma sobie równych...

Anekdoten - Until All the Ghosts Are Gone (2015)

Panuje powszechna opinia, że muzyka ze Skandynawii ma w sobie pierwiastek absolutnego fenomenu i czegoś co sprawia, że jest po prostu "zajebista". Nie zamierzam tego stwierdzenia podważać, bo się z nim w pełni zgadzam. Nie zależnie od tego, czy będziemy szukać po zespołach z lat 70 czy odkrywać współczesne, jak na przykład norweski Shining, zawsze trafimy na prawdziwą perełkę. Jedną z nich jest szwedzki Anekdoten, który nie kryje swojego zamiłowania do King Crimson, zwłaszcza tego wczesnego...

Katedra - Zapraszamy na łąki (2015)

Polski big-beat nie umarł. Najmłodszym, obok Ani Rusowicz, córki Adrianny Rusowicz, jest wrocławski zespół Katedra. Właśnie ukazał się ich debiutancki krążek - czy przyjmiecie zaproszenie na łąki?

Damian "Damyen" Gwardzik (Northern Plague): Nie chcemy być drugim Behemothem - wywiad

Znany z białosotockiego Northern Plague perkusista ostatnio był bardzo zapracowany, a jak wynika z wywiadu przeprowadzonego krótko po jego powrocie ze Stanów, wcale nie zamierza zwolnić. O konsekwencji w dążeniu do celu, nieprzejmowaniu się hejterami, perypetiach na międzynarodowych trasach koncertowych oraz najbliższych planach nie tylko swoich, ale także macierzystej formacji opowiedział naczelnemu Damian „Damyen” Gwardzik…

WW XXIV: Thy Catafalque (8): Sgùrr (2015)

W dwudziestej czwartej odsłonie Weekendu Węgierskiego i ósmej poświęconej Thy Catafalque przyjrzymy się najnowszej, szóstej płycie studyjnej formacji Tamasa Katai. Oczywiście, do wcześniejszej płyty "Rengeteg" oraz obszernego "historycznego" splitu z zeszłego roku wrócimy, ale premiera nowej płyty to doskonała okazja, by skoczyć nieco w przyszłość, czyli w tym wypadku do czasu obecnego. Patrząc na tytuł po raz pierwszy spolszczyłem go sobie na "Z gór" i niewiele się pomyliłem, bowiem odnosi się on do najwyższego szczyt pasma Cuillin i wyspy Skye - Sgurr Alasdair, który znajduje się w Szkocji...

R21/120: Paradise Lost, Lucifer (22.10.2015, B90, Gdańsk)

Jesień według redaktora Wójcika zaczęła się alternatywnym graniem w gdyńskiej Desdemonie, a moja zaczęła się dopiero w czwartek - wystrzałem z działa na którego boku wygrawerowano dwa słowa: Paradise Lost. Legenda death i gothic metalu zagrała w B90 jeden z dwóch koncertów w naszym kraju w ramach trasy promującej bardzo dobry krążek "The Plague Within"...

Weekend Węgierski XXIII: Dalriada (9): Áldás (2015)

Długo wyczekiwany lipiec w końcu się pojawił. I nie mam na myśli kalendarzowego, a "Áldás" - bo taki tytuł nosi ósmy album studyjny Węgrów z Dalriady to jednak nie tylko "album lipcowy", ale także "błogosławieństwo". Jego premiera odbyła się we wrześniu roku pięknistego, czyli powoli nam przemijającego. Teraz, już jesienną porą, czyli w październiku, czy też jak niektórzy zwykli mówić piździerniku najnowszy krążek tej grupy jeszcze bardziej zyskuje. W dwudziestym trzecim Weekendzie Węgierskim i dziewiątym poświęconym Dalriadzie przysłuchamy się właśnie jemu... 

Wydział Filmowy XXIII: The Witcher: Wild Hunt Official Soundtrack (2015) CZĘŚĆ II

Okładka pełnego soundtracku

Soundtracki do gier komputerowych już dawno przestały być dodatkiem i brzęczydłem w tle rozgrywki, a zaczęły być ich pełnoprawnym dopełnieniem. Ostatnio można też zaobserwować, że muzyka do nich coraz częściej jest dziełem sztuki również osobnym, przemyślanym i zrealizowanym z prawdziwą orkiestrą czy zespołem zaproszonym do współpracy przy tworzeniu takiej dźwiękowej ilustracji. Miło też widzieć, czy też raczej słyszeć, że ten trend wreszcie zaczął też docierać do naszego kraju. Już poprzednie ścieżki dźwiękowe do dwóch wcześniejszych odsłon "Wiedźmina" były bardzo udane, jednak na tej przygotowanej na potrzeby "Dzikiego Gona" uzyskano efekt niesamowity i chyba najpełniej pokazujący, a zarazem udowadniający te spostrzeżenia. Sprawdźmy, co na nas czeka w muzyce do trzeciej części gry o Geralcie z Rivii, zwanego także Białym Wilkiem. W drugiej części kilka słów od zapalonego gracza i mojego dobrego kumpla - MaKaBa...

Wydział Filmowy XXIII: The Witcher: Wild Hunt Official Soundtrack (2015) CZĘŚĆ I

Okładka wersji specjalnej (skróconej)

Soundtracki do gier komputerowych już dawno przestały być dodatkiem i brzęczydłem w tle rozgrywki, a zaczęły być ich pełnoprawnym dopełnieniem. Ostatnio można też zaobserwować, że muzyka do nich coraz częściej jest dziełem sztuki również osobnym, przemyślanym i zrealizowanym z prawdziwą orkiestrą czy zespołem zaproszonym do współpracy przy tworzeniu takiej dźwiękowej ilustracji. Miło też widzieć, czy też raczej słyszeć, że ten trend wreszcie zaczął też docierać do naszego kraju. Już poprzednie ścieżki dźwiękowe do dwóch wcześniejszych odsłon "Wiedźmina" były bardzo udane, jednak na tej przygotowanej na potrzeby "Dzikiego Gona" uzyskano efekt niesamowity i chyba najpełniej pokazujący, a zarazem udowadniający te spostrzeżenia. Sprawdźmy, co na nas czeka w muzyce do trzeciej części gry o Geralcie z Rivii, zwanego także Białym Wilkiem...

Wydział Filmowy XXII: Poczuł pismo nosem - utwory bondowskie raz jeszcze CZĘŚĆ III

James Bond powraca do kin w "Spectre". U nas było już o utworach bondowskich, o soundtracku do "Skyfall" oraz o najróżniejszych coverach i remiksach muzyki związanej z tą serią. W dwudziestym drugim Wydziale Filmowym chcę zaprosić Was w jeszcze jedną podróż po muzyce bondowskiej, a mianowicie po utworach, które nie zostały motywami przewodnimi poszczególnych filmów mimo, że zabiegali oto twórcy lub powstały specjalnie na potrzeby serii, ale nigdy nie zostały wybrane, poznamy historię Daniela Kleinmana, odpowiadającego za czołówki do sześciu filmów o agencie 007, zobaczymy oryginalne teledyski grupy Garbage i Madonny, a na koniec przysłuchamy się i przyjrzymy najnowszemu utworowi bondowskiemu, kontrowersyjnemu "Writing's on the Wall" Sama Smitha...

R20/119: GARS, The Spouds, Aiodine (16.10.2015, Desdemona, Gdynia)

Napisał: Marcin Wójcik

Jesień w gdyńskiej Desdemonie. 16 października roku pięknistego zagrali GARS, The Spouds i Aiodine. Oto kilka słów o piątkowym wieczorze. Październik nie cieszy się zbyt dobrą renomą w społeczeństwie. Ten miesiąc lubią chyba tylko ci, którzy mają wtedy urodziny. Na szczęście niezbyt przyjemną aurę rekompensuje szeroki wachlarz koncertów, jak co roku i wszędzie, zatem także w popularnej wśród gdynian „Desde”.

Spock's Beard - The Oblivion Particle (2015)

Dwunasty album studyjny grupy Spock's Beard i drugi z wokalistą i gitarzystą Tedem Leonardem znanym z Enchant pojawia się w zaledwie dwa lata po bardzo dobrym i zróznicowanym "Brief Nocturnes and Dreamless Sleep". Dla wielbicieli progresywnych dźwięków z całą pewnością będzie to uczta...

WNS LIX: Elm Street, Black Capricorn, Bretus

W kolejnym pięćdziesiątym dziewiątym już "WNSie" zawitamy ponownie do doomowej części Włoch oraz odwiedzimy starych znajomych z Australii. Bretus, o którym pisaliśmy i z którym rozmawialiśmy na początku tego roku wydał jakiś czas temu split z Black Capricorn, a z kolei Elm Street przypomniał o sobie trzy utworową epką. Zapinamy pasy i wyruszamy!

Halestorm - Into the Wild Life (2015)

Napisał: Łukasz Chamera

Halestorm z marszu wdarli się na światowe sceny. Głównie dzięki albumowi „The Strange Case of...” na którym znalazł się utwór „Love bites/So do I” dający zespołowi nagrodę GRAMMY. Po trzech latach dostajemy następcę wspomnianego wyżej albumu (po drodze zespół zaliczył jeszcze drugą epkę z coverami). Jak wypada „Into the Wild Life” ?

Wydział Filmowy XXII: Poczuł pismo nosem - utwory bondowskie raz jeszcze CZĘŚĆ II

James Bond powraca do kin w "Spectre". U nas było już o utworach bondowskich, o soundtracku do "Skyfall" oraz o najróżniejszych coverach i remiksach muzyki związanej z tą serią. W dwudziestym drugim Wydziale Filmowym chcę zaprosić Was w jeszcze jedną podróż po muzyce bondowskiej, a mianowicie po utworach, które nie zostały motywami przewodnimi poszczególnych filmów mimo, że zabiegali oto twórcy lub powstały specjalnie na potrzeby serii, ale nigdy nie zostały wybrane, poznamy historię Daniela Kleinmana, odpowiadającego za czołówki do sześciu filmów o agencie 007, zobaczymy oryginalne teledyski grupy Garbage i Madonny, a na koniec przysłuchamy się i przyjrzymy najnowszemu utworowi bondowskiemu, kontrowersyjnemu "Writing's on the Wall" Sama Smitha...

Amorphis - Under the Red Cloud (2015)

Amorphis podobnie jak Enslaved przeszedł długą i skomplikowaną drogę jeśli chodzi o stylistykę w jakiej się porusza pod względem muzycznym. Od ciężkiego i surowego niemal garażowego death metalu przez eksperymenty z folkiem, alt metalem i szeroko pojętą progresją - to naprawdę robi wrażenie. Tym bardziej, że na każdej płycie pokazywali ogromne wyczucie i ogromną klasę. Jak wypada dwunasty album Finów?

Wydział Filmowy XXII: Poczuł pismo nosem - utwory bondowskie raz jeszcze CZĘŚĆ I

James Bond powraca do kin w "Spectre". U nas było już o utworach bondowskich, o soundtracku do "Skyfall" oraz o najróżniejszych coverach i remiksach muzyki związanej z tą serią. W dwudziestym drugim Wydziale Filmowym chcę zaprosić Was w jeszcze jedną podróż po muzyce bondowskiej, a mianowicie po utworach, które nie zostały motywami przewodnimi poszczególnych filmów mimo, że zabiegali oto twórcy lub powstały specjalnie na potrzeby serii, ale nigdy nie zostały wybrane, poznamy bliżej Daniela Kleinmana, odpowiadającego za czołówki do sześciu filmów o agencie 007, zobaczymy oryginalne teledyski grupy Garbage i Madonny, a na koniec przysłuchamy się i przyjrzymy najnowszemu utworowi bondowskiemu, kontrowersyjnemu "Writing's on the Wall" Sama Smitha...

In This Moment - Black Widow (2014)

Napisał: Łukasz Chamera

In This Moment kontynuuje na „Black Widow” styl wypracowany przy okazji „Blood”. Jak wypada najnowsze dzieło amerykańskiej kapeli ?

The Dear Hunter - Act IV: Rebirth In Reprise (2015)

Jesienna okładka szóstego albumu The Dear Hunter zaintrygowała mnie na tyle, że postanowiłem zapoznać się z nieznaną mi wcześniej amerykańską grupą. Po przesłuchaniu wcześniejszych wiedziałem już, że najnowszemu warto poświęcić kilka słów. Czy i Wam wyda się ta muzyka interesująca?