Wraz z końcem roku 2015 i początkiem 2016 czas na małe
podsumowania i nadzieje na przyszły rok. Poniższe zestawienia są oczywiście
całkowicie subiektywne i możecie się ze mną w pełni nie zgadzać. Zatem
zaczynamy!
Najlepsze płyty 2015:
8.
Lipali – Fasady
Moje zestawienie otwiera polski zespół Lipali. Mimo że
chciałbym by płyta momentami miała nieco więcej ognia w sobie to nie żałuje ani
sekundy poświęconej na słuchanie jej, a do utworów takich jak „Wolność” czy „Wschód” na pewno będę często
powracał.
7. Foo Fighters – Saint Cecilia EP
Zbiór pięciu całkiem przyjemnych dla ucha kawałków. Do tego
całkowicie za darmo i legalnie udostępniony przez zespół. Jest to krótkie, lecz
przyjemne doświadczenie z kapelą Dave'a Grohl'a. Szkoda tylko że nie trwa tak z
4-5 utworów dłużej.
6. Halestorm – Into The Wild Life
Oczekiwałem czegoś zupełnie innego. To co dostałem jednak
obroniło się wystarczająco by znaleźć się na tej liście. Zdecydowanie
spokojniejsza płyta w wykonaniu Halestorm. Jest melodycznie i spokojnie, a
także mocno i ciężko kiedy trzeba.
5. Papa Roach – F.E.A.R.
Płyta ta była moim pierwszym kontaktem z muzyką Papa Roach
(wcześniej słyszałem tylko singiel „Lifeline” z płyty Metamorphosis) i żałuję
że odkryłem te formacje dopiero teraz. Płyta jest dość krótka jak na long play,
ale nie nudziłem się przy niej wcale. Jest szybko, skocznie i żywiołowo, a
kawałki takie jak „Falling Apart” czy „Gravity” często gościły w moich
słuchawkach.
4. Sevendust – Kill The Flaw
Przyznam szczerze że miałem pewne obawy wobec tego albumu.
Dostałem jednak solidną dawkę muzyki od Sevendust. Co prawda obyło się bez
większych eksperymentów ale to co znajduje się na krążku jest zdecydowanie
warte uwagi.
3. Ugly Kid Joe – Uglier Than They Used To Be
Znowu kolejny mój „pierwszy kontakt” z zespołem znajduje się
na liście. Słuchałem co prawda wcześniej ich EP pt. „Stairway To Hell”, czy
paru singli, ale to ta płyta ujęła mnie i zainteresowała twórczością grupy. Ani
przez chwilę się przy niej nie nudziłem i z chęcią do niej wracam.
2. Godsmack – Inside Yourself SP
Ok, przyznaje że umieszczenie singla tak wysoko w moim
zestawieniu to dość spore nadużycie. Nic na to jednak nie poradzę. Cenie bardzo
Godsmack i ten nieoczekiwany darmowy podarek (singiel można było pobrać za
darmo i w pełni legalnie) to miły gest. Tym bardziej że sam kawałek jest
całkiem miły dla ucha. Nie obrażę się jeśli kolejna płyta Bostońskiej formacji
będzie go zawierała.
1.
Disturbed – Immortalized
Skrycie liczyłem na ich powrót w tym roku i go dostałem. I to
w jakim stylu. Immortalized jest zdecydowanie najczęściej odsłuchiwaną przeze
mnie płytą w tym roku. Za każdym razem wracałem do niej z radością i cieszyłem
się każdą jej sekundą. Zwłaszcza że panowie z Disturbed nie postawili na utarte
schematy i pobawili się trochę formułą.
Czas na łyżkę dziegciu w tej beczułce miodu, oto lista płyt
na które liczyłem, a które zostawiły mnie z rozczarowaniem na twarzy.
Rozczarowania 2015:
7. Earlyrise – Colours
Dla tych którzy nigdy nie spotkali się z tą grupą małe
wprowadzenie. Wydali całkiem przyzwoity debiut pt. „What If” w 2011 roku. Do
tego mieli bardzo udany cover „Narcissistic Cannibal” grupy KoRn (jeśli nie słyszałeś
to leć na Yt), a nawet znaleźli się w grze Rocksmith. Colours natomiast jest
przeraźliwie miałkie i nijakie. Przesłuchałem to parę razy i nic, kompletnie
nic nie zostało mi w głowie. Żaden kawałek, żadna melodia. Jedyne co
zapamiętałem to ciągłe uczucie wtórności i tego że słyszałem warianty tych
utworów milion razy w radiu.
6. Luxtorpeda – EPka
Ok, doceniam że dostaliśmy nową muzykę, tym bardziej że można
ją było kupić za „co łaska” czyt. nawet za darmo. Ale EPka zawiera 3 utwory.
Tylko. Naprawde nie do końca wiem po co to zostało wydane. W przyszłym roku
czeka nas kolejna płyta Luxtorpedy, więc mogły się równie dobrze znajdować na
niej. Nie jest to jednak mój największy zarzut. To co mi głównie przeszkadza
tutaj to uczucie powtarzalności, które wkradło się u mnie lekko przy
„Robakach”, a już przy „A Morał Tej Historii taki....” było wręcz nie do
wytrzymania. Całość jest ok, ale to Luxtorpeda, którą słyszałem już milion
razy. Cały czas w swoim sztywnym schemacie, który dla mnie nie jest interesujący.
5. The Agonist – Eye of Providence
Pierwszy album z Vicky Psarakis na wokalu. Szczerze mówiąc
liczyłem na coś innego. Skrycie marzyłem do powrotu do twórczości grupy na ich
piewrszym albumie. Dostałem niestety dość powtarzalny w swej formule album,
który brzmi jak zestawienie stereotypowych dla gatunku riffów. Wszystko to już
słyszałem milion razy u innych zespołów i tak jak wcześniej mnie to nie
urzekło, tak i w formule najnowszego wydawnictwa The Agonist też mnie
oczarowało.
4. Five Finger Death Punch – Got Your Six
Kiedy usłyszałem singiel „Jekyll and Hyde” to nie mogłem się
doczekać by usłyszeć reszte. Kiedy usłyszałem resztę to niestety już taki
szczęśliwy nie byłem. Nie jest to może aż tak zły album, wręcz przeciwnie, jest
solidny, ale liczyłem na więcej zagrywek w stylu singla.
3. Stone Sour – Meanwhile in Burbank / Straight
Outta Burbank EP
Wady w obu przypadkach są takie same więc pozwoliłem sobie
zestawić je razem. Kiedy usłyszałem że Stone Sour zamierza wydać Epki z
coverami stwierdziłem że może być całkiem ciekawie. Niestety jest przeraźliwie
nudno. To co mi przeszkadza w tych płytach to odegranie niemalże 1 do 1
utworów. Przez to całość brzmi jak garażowy zespół który zaczyna swoją przygodę
z muzyką od wspólnego grania coverów. Gdyby nie wokal Corey'a Taylor'a nie
byłoby tutaj zbytnio czego szukać, ale i tak szkoda że wokalista nie dodał
nieco szaleństwa od siebie i nie pokazał pełni umiejętności. Liczyłem na coś z
pierwiastkiem grupy w coverach. Niestety nie dostałem tego.
2. Adele – 25
Singlowy „Hello” był całkiem przyjemny (do momentu aż
internet nie zrobił z niego mema) i było tak przyjemnie do mniej więcej 5 – 6
kawałka. Potem z każdą kolejną nutą czułem się coraz bardziej zmęczony i
przytłoczony. Płyta przeraźliwie wręcz dłużyła mi się i początkowa ciekawość
ustąpiła miejsce oczekiwaniu na koniec.
1.Trivium – Silence In The Snow
Jedna z moich wyczekiwanych premier tego roku. Okazała się
klapą. Z każdą chwilą kiedy słuchałem tej płyty coraz bardziej nie mogłem
uwierzyć w to jak bardzo mi się ona nie podoba. Co prawda wracam do niej
czasami i nie jest to jakaś kolosalna porażka (pokroju np. „Lulu” Metalliki)
ale znając możliwości muzyków z Trivium oczekiwałem znacznie więcej. Jest to
bardzo radiowy album co nie byłoby złe samo w sobie gdyby całość nie brzmiała
powtarzalnie i niemalże tak samo.
Skoro przebrnęliśmy już przez płyty to spójrzmy co może
przynieść nadchodzący rok.
Nadzieje na przyszły rok:
6. Metallica
O produkcji tej płyty Metalliki będą krążyły legendy i żarty.
Już zresztą krążą. Stałe przekładanie daty premiery i „wymówki” muzyków
odnośnie prac nad albumem. Ok nikt ich nie pogania, to dobrze, ale mam
nieprzyjemne wrażenie że legendarna grupa nie jest pewna co do nowego
materiału. Mam jednak skrytą nadzieje że całość okaże się przyzwoita. I że
wyjdzie w przyszłym roku.
5. Evans Blue
Panowie od jakiegoś czasu pracują już w studiu. Narazie
niewiele wiadomo o płycie. Zaskoczenia wielkiego i rewolucji względem
poprzedniczek raczej nie oczekuje, ale będzie to miła dla ucha dawka muzyki.
4. Drowning Pool – Hellelujah
Najbliższe chyba wydawnictwo na tej liście. Singiel przywodzi
na myśl czasy pierwszej płyty grupy. Czy tak będzie w rzeczywistości to się
okaże.
3. System of a Down
Nie ma co prawda żadnych konkretnych informacji, jednak liczę
że grupa po cichu pracuje nad nowym krążkiem i zaskoczy wszystkich tak jak
Disturbed w tym roku.
2. KoRn
Muzycy zarzekają się, jakoby był to powrót do korzeni i
najcięższy album w ich karierze. Na ile to prawda przekonamy się w przyszłym
roku. Nawet jeśli jest to nieco mówienie na wyrost to i tak liczę na kawał
porządnej muzyki.
1. Godsmack
Grupa zapowiedziała wejście do studia na początku roku szczodrego. Liczę więc na premierę jeszcze w tym samym i na to, że zdołają mnie
porwać swoją muzyką po raz kolejny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz