R9/61: Pomelo Taxi, Grupa 21 (5.04.2013, Motor Rock Pub, Słupsk)

Napisał: Marcin Wójcik

Recenzją płyty tego nietuzinkowego zespołu z Trójmiasta zadebiutowałem na łamach LupusUnleashed. Pomelo Taxi, bo o nim mowa, 5 kwietnia, po raz pierwszy zawitało do słupskiego Motor Rock Pubu. Podczas gdy Lupus słuchał w gdyńskiej Desdemonie Ampacity, ja wybrałem się na ich koncert. Zresztą nie tylko...

Koncert gwiazdy wieczoru otworzył słupski, młody skład Grupa 21, w którym mam przyjemność grać. W związku z tym o naszym występie nie wypada nic pisać, za to należy pozostawić do oceny publiczności… Na plakacie było napisane, że zaczynamy o godzinie 20:00, jednak Max Białystok, zasugerował, żeby zacząć później, bo publiczność mozolnie zapełniała motorową salę. Tak też się stało – godzina 21:00 okazała się faktycznym momentem startu.

Następnie, po występie mojego zespołu, na scenę weszła ekipa taksówki. Po rozstawieniu sprzętu gorąco przywitali publiczność i rozpoczęli występ poza-albumowym utworem „Zero”…

…i właśnie wtedy ze sceny wylała się moc, surowe, mocne uderzenie. Nowe, nieznane mi dotąd oblicze zespołu, znanego mi tylko z ich, udanej z resztą, płyty. Rysiek na żywo swym głosem sieje spustoszenie. Słupska publiczność była zaskoczona energią wydobywającą się z ciała drobnej dziewczyny, która przed koncertem sprawiała wrażenie osoby grzecznej i skromnej. Jak się okazało, w jej gardle płonie żywy ogień, który podsycany łatwopalną cieczą, błyskawicznie się rozprzestrzenia. 

Moc godna silnika radzieckiej, towarowej lokomotywy M62, to nie wszystko. Mimo takiej ściany dźwięku stworzonej przez zespół, na scenie panowało rozluźnienie, lekkość. Coś paradoksalnego do tego, co wpadało do naszych uszu, razem z dudniącym basem Maxa, który czuło się w stopach, czy dosadnymi uderzeniami perkusji Milo Stara. Ten luz było słychać w konferansjerce, popijaniu piwa pomiędzy kolejnymi wykonaniami, czy interakcją z publicznością.

Materiał zaprezentowany na koncercie, w większości stanowił to, co można usłyszeć na płycie, choć pomiędzy nimi pojawiły się nowe, nie wydane jeszcze dzieła, takie jak wcześniej wspomniane „Zero”, czy „Dog”, który był zagrany na bis, dla pogującej grupki pod sceną.

Występ nie należał do długich, przez co sprawiał niedosyt. Mimo tego, że wszyscy byliśmy zmęczeni, to chyba nikt nie protestowałby przeciwko dłuższym bisom. Z drugiej jednak strony, po takim koncercie, chciałoby się, żeby Pomelo Taxi pojawiało się w naszej mieścinie częściej. Takie granie zawsze jest u nas mile widziane. 

W luźnych rozmowach przed i po koncercie, członkowie cytrusowej taksówki ciepło wyrażali się o naszej publiczności, pubie, czy nawet mieście. Max, jako młodszemu koledze-muzykowi, który wciąż „wżera się” w  ten świat udzielił mi kilku cennych rad. Ponadto doskonale rozmawiało się po koncercie z Milem (ciekaw jestem, czy dotarł do polecanego sklepu „Nocny Marek”, w którym można nabyć ciepły posiłek…). Pomelo Taxi to nie tylko świetni muzycy, to także otwarci, kontaktowi i sympatyczni ludzie. Mam nadzieję, że pojawią się jeszcze w Słupsku. A może będzie okazja do złożenia rewizyty w Gdyni?