Kwatera C2 - Tak wyszło (2013)

Napisał: Marcin Wójcik

W małych miejscowościach, takich jak Trzcianka, mieszkają niespokojne dusze. Jedną z nich jest Kwatera C2...

Zespół powstał w dwa tysiące trzecim roku. Muzyka, jaką tworzy, to dynamiczny punk nasączony kalifornijskimi riffami i wesołymi wokalami. Ich nieskomplikowana, łatwa w odbiorze i porywająca do zabawy twórczość sprawdza się szczególnie na koncertach, kiedy energia utworów Kwatery spływa bezpośrednio na publiczność.  Grupa, występowała między innymi u boku takich sław jak Farben Lehre, Karcer czy The Bill. Zdobyła również liczne nagrody na wszelkiego rodzaju przeglądach dla młodych zespołów.

We wrześniu roku dwa tysiące trzeszczącego udało im się (po wielu bojach) wydać własnym sumptem debiutancki longplay. W październiku zespół ruszył w trasę, zatrzymując się m.in. w Słupsku – nasza relacja ze do przeczytania tutaj).  Płytę nabyłem zaraz po koncercie, bezpośrednio od zespołu.

„Tak wyszło” zawiera dziewięć utworów nie przekraczających znacząca trzech minut. Wszystkie kompozycje charakteryzują się typowo punkowymi formami i rytmem.  Krążek jest obłożony elegancką okładką z oszczędną i prostą grafiką. Zdjęcie będące na okładce (zarówno z przodu jak i z tyłu) z pewnością zachwyci męską część słuchaczy, choć nie emanuje przesadnym erotyzmem.

Słuchamy.  Pierwsze nuty, które witają słuchacza, to utwór „Życie w Rytmie Punk”. Tak jak nazwa wskazuje, mamy do czynienia z typowym, punkowym rytmem. Ów rytm jest zmienny, dzięki czemu kompozycja nabiera atrakcyjności, choć nie jest przesadnie odkrywcza. Ma za to doskonałe walory energiczne, które sprawdzą się każdego poranka, szczególnie przed dniem pełnym wyzwań.

„Nienormalny”, pozycja trzecia, to jeden z moich faworytów. Charakteryzuje się bardzo chwytliwym refrenem, również typowym dla punkowej konwencji. Jest bardzo zapamiętywany, energiczny. Dzięki temu nie trudno potem nucić „Nienormalnego” przy rutynowych czynnościach. Sam refren natomiast, powtarzany przez tłum ludzi, wywołuje na koncertach prawdziwą euforię. Nie polecam jednak głośno go śpiewać razem z płytą, w trosce o innych domowników, czy sąsiadów. Proszę mi jednak uwierzyć, że nieraz trudno się powstrzymać…

„Tak wyszło”, numerek szósty. Utwór tytułowy, również przywołujący wspomnienia z koncertu. Jego mocnym punktem, ponownie, jest refren. Kompozycja ta, również jak inne, ma mocno osadzony rytm i dużą dawkę energii. Pasuje w sam raz do jazdy samochodem, z resztą kojarzy mi się z kilkoma miejskimi podróżami wraz z koleżanką, podczas których jej biały Ford Escort „tańczył” w rytmie punk… Ciekawostkę stanowi „Favourite Drug”, jedyny z całego albumu z angielskim tekstem. Trochę szkoda, albowiem mimo (ponownie) chwytliwego refrenu, ustępuje nieco reszcie płyty. Może to tylko moje subiektywne wrażenie, ale trudno jest mi przełknąć angielski po polskich, wesołych słowach.

Podsumowując, debiutująca Kwatera C2 to wulkan pozytywnej energii, "sułtani" dynamicznego rytmu i chwytliwych, zapamiętywalnych  refrenów. Jest to muzyka idealna na rozbudzenie, do zabawy, na samochodową wyprawę zarówno w miejską dżunglę, jak i na dalekie trasy. Teksty uniwersalne, łatwe w odbiorze i często dosłowne, mają raczej pozytywny, przyjemny dla ucha wydźwięk. Nie są to jakieś górnolotne, literackie majstersztyki, ale taki jest charakter tej muzyki.

Ponadto uważam, że zespół wie co robi, promując swoją płytę koncertami. Treść „Tak wyszło” jest tylko pierwiastkiem tego, co dzieje się na koncertach. Max Białytsok powiedział kiedyś, że najlepszą reklamą dla płyty są koncerty. To prawda. Po takiej reklamie nie sposób wrócić do domu bez „Tak wyszło” pod pachą. Życzę Kwatrze C2 dalszych sukcesów i czekam na więcej. Ocena: 9/10