R12/136: Trivium (28.06.2016, B90, Gdańsk)

Trivium wraca do naszego kraju po raz kolejny. Tym razem zawitali po raz pierwszy do Gdańska. Wizyta ta była wyjątkowa też dla zespołu, bowiem nowy perkusista zespołu ma swoje korzenie właśnie w Gdańsku (jego rodzice pochodzili z tego miasta i wyemigrowali do Stanów).

Swans - The Glowing Man (2016)

"The Glowing Man" to dla legendarnej już w kręgach rocka eksperymentalnego grupy Swans album graniczny. Jak zapowiedział sam zespół, pożegnamy nim jego obecną inkarnację - z czego wynika, że następne albumy od Łabądków okażą się zapewne czymś kompletnie odmiennym. To nic zaskakującego - Michael Gira wielokrotnie w trakcie swojej kariery żonglował stylistykami, obracając się w industrialu, rocku gotyckim, folku, czy post-rocku. I po przesłuchaniu "The Glowing Man" całkowicie rozumiem tę decyzję - bo po tym albumie nie ma już potrzeby do rozpoczętej w 2012 roku trylogii dodawać ani jednego dźwięku.

Ranking: Trivium

Z okazji zbliżającego się wielkimi krokami występu grupy Trivium w gdańskim B90 postanowiłem odświeżyć sobie twórczość grupy i podzielić się z Wami moimi przemyśleniami w tym całkowicie subiektywnym zestawieniu. Tym samym zaczynamy nowy cykl w którym, będziemy również konfrontować nasze wspólne zdania o różnych zespołach, których słuchamy.

Kvelertak - Nattersferd (2016)

Napisał: Karol Pięknik

Debiut Kvelertaka z 2010 roku był ciekawą bestią. Wrzucenie do kotła elementów black metalowych, hardcore punkowych, hard rockowych i rock'n'rollowych mógł zaowocować albo niesłuchalnym potworem nie posiadającym sensu albo szaleństwem, w którym jednak jest metoda. Wystarczająco duże grono, w którym znalazłem się i ja, zdecydowało, że Kvelertakowi udało się osiągnąć to drugie, co zaowocowało międzynarodowym sukcesem norweskiej grupy. Follow-up pod tytułem "Meir" (norw. więcej – czym w sumie po prostu ten album był w stosunku do debiutu) zasadniczo wykorzystał tę samą formułę, podając ją jednak w nieco bardziej melodyjnym, ugrzecznionym wydaniu. Główną siłą na obu albumach były idealne proporcje wszystkich elementów składowych, a Kvelertak, pomimo tego, że linia, po której kroczył była bardzo cienka, podążał naprzód bardzo zdecydowanym krokiem.

Haken: Bogowie są tylko jedni - wywiad

Lupus i Richard Henshall

Podczas gdy na scenie gdyńskiego Ucha właśnie trwał występ norweskiego Rendezvous Point miałem okazję porozmawiać z gitarzystą grupy Haken, Richardem Henshallem. Richard, który jest nie tylko bardzo uzdolnionym muzykiem okazał się także być bardzo przyjaznym, choć zabieganym, jak sam stwierdził pod koniec naszej rozmowy, człowiekiem. O tym jak powstawał najnowszy album "Affinity", jak ewoluowała muzyka Haken, jaki wpływ na ich twórczość ma nurt djent oraz czemu Bogowie zawsze będą tylko jedni przeczytacie w poniższym zapisie naszej krótkiej, ale bardzo interesującej rozmowy. 

Czytaj na Laboratorium Muzycznych Fuzji!

Thy Worshiper - Ozimina/Klechdy (2015)/(2016)

Jedną z płyt roku pięknistego do których wracam często i za każdym razem słucham z wypiekami na twarzy, przyjemnością lub się po prostu przy niej relaksując jest "Ozimina" wrocławskiej formacji Thy Worshiper. W zaledwie kilka miesięcy przygotowali jej kontynuację, w dodatku dwupłytową zatytułowaną "Klechdy", która swoją premierę miała 25 maja roku szczodrego. Czy będzie zaskoczeniem jeśli powiem, że podobnie jak poprzedniczka, najnowszy album to krążek obok którego nie da się przejść obojętnie?

LUpa: W portfelu motyle - burza zwana crowdfundingiem

Jeszcze dziesięć lat temu żaden zespół nie pomyślałby o wyciąganiu ręki do fanów po pieniądze w celu wydania płyty, możliwości zorganizowania trasy czy rozbudowy studia nagraniowego w którym pracują. Dwadzieścia lat temu, czyli w czasach raczkującego internetu pukano by się tylko w głowę, a czterdzieści lat temu ideę tylko by wyśmiano i okrzyknięto jakimś nierealnym marzeniem rodem z tanich powieści science fiction. Crowdfunding bo o nim mowa nie ma nic wspólnego z faktem, że można kupić sobie płytę, koszulkę, kubeczek czy bilet na koncert ulubionego zespołu. Bo to można zrobić i bez tego. Crowdfunding wzbudza kontrowersje zwłaszcza gdy o pieniądze prosi zespół lub artysta, który przecież raczej nie powinien narzekać na brak funduszy. Gdzie tkwi haczyk?

Muzyczna Biblioteka: Anna Sztuczka, Krzysztof Janiszewski - My Lunatycy. Rzecz o Republice (2015)

Biografię zespołu lub artysty zawsze pisze się według tego samego schematu: zaczyna od tła kulturowego, opisuje każdego członka, przedstawia najważniejsze wydarzenia z życia danej grupy lub artysty, pisze o płytach i zazwyczaj dochodzi się do miejsca w którym historia się kończy lub urywa, bo wciąż trwa i o tym co najświeższe lub dopiero nadejdzie napisać nie można. Wydawać by się mogło, że nie można inaczej - zmienić tego schematu. Miłą niespodzianką okazała się być książka Anny Sztuczki i Krzysztofa Janiszewskiego, którzy o Republice, a przede wszystkim o Grzegorzu Ciechowskim, postanowili napisać w nieco inny sposób. To nie jest typowa biografia, a raczej niezwykła próba opisania fenomenu Ciechowskiego, Republiki i ich fanów, zwanych często "republikanami"...

R11/135: Power Festival - SIXX AM, Megadeth, KoRn (7.06.2016, Atlas Arena, Łódź)

7 czerwca w łódzkiej Atlas Arenie znowu miał miejsce festiwal dla fanów ciężkiego grania. W miejsce Impact Festivalu był to tym razem Power Festival. Czy naprawdę był "power"?

R10/134: Haken, Rendezvous Point, Arkentype (12.06.2016, Ucho, Gdynia)

Mylą się Ci, którzy uważają, że metal progresywny jest martwy. Mówiący, że więcej w nim ostatnio regresji i powielania schematów niż innowacji, intrygujących i rozbudowanych form, czyli tego co zawsze stanowiło o tym, że w muzyce nie tylko rockowej czy metalowej coś było progresywne. W gdyńskim Uchu udowodniły to trzy zespoły: norweskie formacje Rendezvous Point i Arkentype oraz nowi bogowie tego gatunku, Brytyjczycy z grupy Haken. Ten koncert bowiem był prawdziwą ucztą dla wielbicieli takiej muzyki...

Czytaj więcej na Laboratorium Muzycznych Fuzji... 

Zdjęcia dostępne na naszym facebooku.

Killing Joke - Pylon (2015)

Napisał: Karol Pięknik

Niemal za każdym razem, gdy wracam do "Pylon" – czy nawet do pojedynczych z niego utworów -  od pierwszych dźwięków zadaję sobie to samo pytanie – czemu ostatnio pozostawił taki niesmak? I jakieś trzy minuty później już doskonale wiem, dlaczego. Radocha płynąca ze słuchania najnowszego krążka Killing Joke przebiega ostro oscylując w czasie, osiągając swój zwyżkowy poziom przy początku każdego kolejnego utworu, a następnie bardzo szybko opadając.

Vektor - Terminal Redux (2016)

Amerykańska formacja Vektor nie należy do bardzo znanych grup, choć swoją muzyką powinna zainteresować wielbicieli zarówno klasycznego thrash metalu, jak również nowoczesnej progresji i ekstremalnego metalu. Od swojego debiutu zatytułowanego "Black Future" oszałamiają kapitalnymi pomysłami, brzmieniem i ogromną swobodą z jaką łączą stare z nowym. "Terminal Redux" to ich trzecia płyta i nawet na moment nie zwalniają tempa...

Djent Me VI: Dead Eyes Always Dreaming, Entheos, Erra

Ten wilk tym razem nie reklamuje The Black Keys, a powarkuje do nowej porcji djentowo-deathcore'owej muzy.

W poprzedniej odsłonie "Djent Me" nadrabialiśmy jeszcze zaległości z roku pięknistego, więc najwyższa pora na kilka pozycji z roku szczodrego. Dwie formacje to warte uwagi debiuty, a jedna właśnie wróciła z nowym wokalistą. Te zupełnie świeżynki to Dead Eyes Alwyas Dremaing oraz Entheos, a powracająca z nowym materiałem to Erra. Możemy zaczynać?

Aluk Todolo - Voix (2016)

Napisał: Karol Pięknik

Pierwotne moce kosmosu, ezoteryka, transformacje elementów budulcowych świata, tajemnice umysłu i świętość – to jedne z wielu konceptów stojących za muzyką tworzoną przez Francuzów z Aluk Todolo. Jak tutaj nie odczuć ciarek na plecach, gdy na pytanie o źródło tytułu ich najnowszego albumu – "Voix" – odpowiadają oni, że w swojej muzyce zawsze odczuwali coś, co skrycie czai się w jej zakamarkach, że słyszeli w niej pewne głosy, a teraz po prostu skupili się na ich przywołaniu, by te mogły swobodnie wybrzmieć?

Flotsam And Jetsam - Flotsam And Jetsam (2016)

Kolejni weterani, którzy postanowili wrócić do formy za pomocą tak zwanego krążka "self-titled". Amerykanie z Flotsam And Jetsam wzięli chyba też pod uwagę krytykę jaka spływała na grupę w ostatnim czasie związku z koszmarną i niepotrzebną nową wersją klasycznego albumu "No Place For Disgrace" czy niewypałach jakimi były ostatnie albumy z "Ugly Noise" na czele. Sprawdźmy czy dowodzona niestrudzenie przez wokalistę Erica A.K grupa i ich trzynasta propozycja jest lepsza od swoich poprzedników...

SMS - Szybkie Muzyczne Skróty 2/2016

Tak się czujemy gdy pojawia się mnóstwo dobrych płyt, a czasu na zabranie się za nie ciągle brakuje...

Kolejna porcja szybkich, bardzo krótkich recenzji płyt o których nie będziemy pisać pełnego tekstu. Podobnie jak poprzednim razem będą to albumy z różnych szuflad gatunkowych (tym razem z przewagą progresywnego grania) i mimo, że jedynie o nich wspomnimy to warto po nie sięgnąć, niezależnie od tego czy są tylko dobre czy naprawdę znakomite. Na pewno też każdy wyłuska spośród propozycji coś dla siebie. Zapraszamy!

Współpraca - ogłoszenie