Nie mam w zwyczaju pisania recenzji singli, a nawet jeśli to naprawdę w drodze wyjątku. Ten wyjątek nadszedł w postaci singla białoruskiej formacji Mission Jupiter, która niebawem, bo w kwietniu wyda swój drugi pełnometrażowy album zatytułowany "Talk to Me", z którego pochodzi utwór "Confession" wydany jako singiel i który można zakupić wraz najnowszym numerem (40/2021) kwartalnika magazynu Lizard. Kim są i co grają muzycy Mission Jupiter?
Na początku pandemii koronawirusa wiele zespołów zdecydowało się grać koncerty transmitowane bezpośrednio z salek prób lub wynajętych klubów za darmo za pomocą mediów społecznościowych, youtube'a lub specjalnych platform, tak by każdy zainteresowany mógł zobaczyć i posłuchać na żywo ich muzyki nie wychodząc z domu lub udostępniając starsze materiały zarejestrowane podczas wcześniejszych koncertów. W połowie i końcówce poprzedniego roku ten trend zaczął jednak zanikać, a wiele z kolejnych koncertów prezentowanych w taki sposób zaczęło być biletowane. Jednym z takich koncertów był także niedawny występ niemieckiego The Ocean Collective, który zdecydował się zagrać w całości album "Phanerozoic I: Paleozoic" i transmitować go jako płatny koncert transmitowany bezpośrednio z bremeńskiego klubu Club100. Mieliśmy okazję wirtualnie uczestniczyć w tym występie i dzieląc się wrażeniami spróbujemy sobie też odpowiedzieć na pytania: czy jest to nieuchronna, konieczna i jedyna przyszłość koncertów naszych ulubionych zespołów czy może po pandemii będzie to jeden z możliwych środków istniejących na równi z klasyczną formą koncertów? [Tekst w dwóch wersjach językowych - wersja angielska znajduje się niżej.]
At the beginning of the coronavirus pandemic, many bands decided to play concerts broadcasted directly from rehearsal rooms or rented clubs for free via social media, youtube or on special platforms, so that anyone who was interested could see and listen their music of these bands live without leaving home or even sharing older material recorded during previous concerts. However, in the middle and in the end of the previous year, this trend began to fade, and many of the subsequent concerts presented in this way began to be ticketed. One such concert was also a recent performance by the German The Ocean Collective, which decided to play the album "Phanerozoic I: Paleozoic" in its entirety and broadcast it as a paid concert directly from the Bremen venue Club100. We had the opportunity to virtually participate in this performance and, sharing our impressions, we will also try to answer the questions: is it the inevitable, necessary and only future of our favorite bands concerts, or maybe after the pandemic it will be one of the possible measures that exist on a par with the classical form of concerts? [The text is bilingual - english version below.]
Niektóre debiuty pozostają niezauważone, lub dają się poznać bardzo późno, często, gdy grupy już dawno nie ma, a jeszcze inne muszą trafić na podatny grunt. Wydany cyfrowo w kwietniu zeszłego roku pierwszy album amerykańskiej grupy Koronus prawdopodobnie nie trafiłby do szerszego grona słuchaczy w tak szybkim czasie, jak stało się w ich przypadku. W niespełna rok później, bo na pod koniec stycznia tego roku, projekt muzyków Embracing the Enemy doczekał się fizycznego wydania za pośrednictwem nowej polskiej wytwórni Prog Metal Rock Promotion. Co sprawiło, że debiutanci na rynku muzycznym zainteresowali innych debiutantów? Czemu warto zwrócić uwagę na grupę Koronus? Sprawdźmy!
Jest czas, w którym nadchodzi krytyczna chwila, i krytyczna chwila, w której czasu jest mało. Korpus Hipokratejski, Zalecenia 1*
Mamy dla Was wspaniałą wiadomość!
Co ma ze sobą wspólnego popularny niemiecki serial Netflixa "Dark" i grupa, o której prawie na pewno słyszycie po raz pierwszy w życiu?
Formacja ta, będąca triem stacjonuje pomiędzy Sydney w Australii, a japońskim Omihachiman i ma na swoim koncie dwa albumy "Nausicca" z 2007 roku oraz "Sunbirds" z 2017 roku. Slowly Building Weapons, jeśli wierzyć notatce prasowej, żongluje stylistykami i brzmieniami: począwszy od doomu, shoegaze, post-punka, przez post-rocka i post-metal, indie rocka i na hardcorze kończąc.
Wieści! Jeszcze więcej wieści! Dwoma słowami: dzieje się! Czasami dołączenie do grupy na facebooku może skutkować nieoczekiwanym, ale bardzo miłym obrotem spraw. Miło nam bowiem poinformować, że nawiązaliśmy współpracę patronacką z nowym polskim wydawcą płyt obracających się w gatunkach rock, metal progresywny o nazwie Prog Metal Rock Promotion, wydającym zarówno albumy zagraniczne, jak i polskie. Więcej szczegółów znajdziecie w rozwinięciu...
Pod koniec zeszłego roku przyjrzeliśmy się specjalnej epce zatytułowanej "Zápor", która towarzyszyła pełnemu wydaniu płyt węgierskiej formacji Thy Catafalque, a w tym, choć Tamas Katai nie wypuścił jeszcze kolejnego, pełnego albumu, to wraz z reedycjami dwóch pierwszych albumów oraz nowego wydania Darklight i jedynego albumu tego projektu "Theatrum October", postanowił wypuścić mały bonus - nową wersję "Erdgeist', pierwszego utworu jaki powstał pod szyldem Thy Catafalque, jeszcze w 1998 roku. Znalazł się on później na "Sublunar Tragedies", a my w siedemnastej odsłonie Weekendu Węgierskiego poświęconemu twórczości Thy Catafalque i projektów powiązanych, przyjrzymy i przysłuchamy, właśnie tej najnowszej wersji. Co się zmieniło? Co wnosi ona do światów Tamasa Katai?
Przedostatnia porcja zeszłorocznych płyt z Creative Eclipes PR w ramach W NiewieLU Słowach. Tym razem wybierzemy się do Newcastle w Australii, by spotkać się song writerem Keelanem Butterickiem i jego projektem Silent Eyes, następnie udamy się do niemieckiego Hamburga, gdzie spotkamy multi-instrumentalistkę Elinor Lüdde i sprawdzimy jej solowy debiut Corecass oparty wokół elektroniki, a na koniec polecimy do Francji, gdzie stacjonuje prog rockowy kolektyw The Grand Sbam. Przypominamy, że na naszych liniach nie potrzebujecie maseczek, ani nie musicie zachowywać dystansu, wystarczy wygodny fotel, dobry humor i najlepiej słuchawki - zaczynamy!
Stara niemiecka gwardia po raz kolejny udowadnia, że praktycznie nie ma sobie równych. Na tym można by zakończyć recenzję i nic więcej nie pisać, ale to nie byłoby w porządku. Fascynujące bowiem jest to, że zmieniają się czasy, a Accept nie tylko wciąż pozostaje wierne swojemu oryginalnemu brzmieniu, ale także wciąż brzmi autentycznie i świeżo. Co ma do zaoferowania w tej kwestii szesnasty pełnometrażowy album studyjny niemieckiej legendy, a zarazem piąty zrealizowany z Markiem Tornillo przy mikrofonie?
Niebieskoskóry Chiss, Wielki Admirał Thrawn po raz trzeci w kanonicznej trylogii autorstwa Timothy'ego Zahna, który z rozmachem wieńczy ten rozdział historii tego niezwykłego stratega, zbliżając go przy tym najbardziej do postaci, którą pokochali fani Gwiezdnych Wojen. Wreszcie również, widać że Zahn wrócił do odległej galaktyki na dobre, pisząc nie tylko najlepszą powieść trylogii, ale także jedną z najlepszych w całym obecnym kanonie. W trzeciej (ale bynajmniej nie ostatniej) odsłonie cyklu Czytamy Thrawna sprawdzimy zatem jaki jest Thrawn w trzecim tomie i dlaczego warto sięgnąć po tę powieść?
